Panauhin: Love Sucks by Juanito Angoluan Jr.

Hiniram sa 

http://rlv.zcache.com/funny_love_postcard-p239199386951360227z8iat_400.jpg

Love sucks

By Juanito Angoluan Jr.
====================

Nakakatawa talaga ang love. Isa siyang napakalaking oxymoron.
Lahat ng pwede mong masabi sa kanya, baliktarin mo at totoo pa rin.
Ang labo diba? Pero ang linaw.
Masaya magmahal. Malungkot magmahal. Di mo naiintindihan pero naiintindihan mo.
Walang rason. Maraming rason.
Di mo na kaya, pero kaya mo pa rin. Masakit magmahal. Pero okey lang.
Leche, ano ba talaga?!
May kaibigan ako, sabi niya dati "Love is only for stupid people."
Nakakatawa kasi laude ang standing niya, pero dumating ang
panahon, na-in-love din ang hunghang. At ayun, tanga na siya ngayon.
Lahat kasi ng nahahawakan ng love nagiging oxymoron din.
O kaya paminsan, nagiging moron lang.

Hindi lang kasi basta baliktaran ang pag-ibig.
Lahat ng bagay nababaligtad din niya.
Lahat ng malalakas na tao, humihina.
Ang mayayabang, nagpapakumbaba.
Ang mga walang pakialam, nagiging Mother Teresa.
Ang mga henyo, nauubusan ng sagot.
Ang malulungkot, sumasaya.
Ang matitigas, lumalambot.
(At tumitigas din ang mga bagay na madalas nama’y malambot.)
Nakakatawa talaga. Lalo na kapag dumadating siya sa mga taong
ayaw na talaga magmahal. Napansin ko nga eh.
Parang kung gusto mo lang ma-in-love ulit, sabihin mo lang ang magic words na
"Ayoko na ma-inlove!" biglang WACHA!
Ayan na siya. Nang-aasar. Magpapaasar ka naman.
Di ba nakakatawa rin na pagdating sa problema ng ibang tao, ang galing galing mo?
Pero ‘pag problema mo na yung pinag-uusapan parang
nawawalan ng saysay lahat ng ipinayo mo dun sa
namomroblemang tao?
Naiisip mong wala namang mali dun sa mga sinabi mo. Pero bakit parang wala ring tama?

Bali-baliktad din ang nasasabi ng mga taong tinamaan ng madugong pana ng pag-ibig.
"Ngayon ko lang nalaman ganito pala
Sabi ko na eh!" "Ang sarap mabuhay. Pwede na ‘ko mamatay. Now na!"
At hindi lang ‘yon. Ang sarap din pagtawanan ng mga
taong alam naman nilang masasaktan lang sila eh
magpapatihulog pa rin sa bangin ng pag-ibig.
Tapos ‘pag luray-luray na yung puso nila, siyempre hindi sila yung may kasalanan.
Siya! "Bakit niya ‘ko sinaktan?"
May kasama pang pagsuntok sa pader yon, at pagbabagsak ng pinto.
Hayop talaga.
Mauubos ang buong magdamag ko
kakasabi ng mga bagay na nakakatawa ‘pag pag-ibig
na ang pinag-usapan.
Pero wala pa rin akong alam.
Pero ang pinakanakakatawa sa lahat ay ang katotohanang kapag gusto magpatawa ng pag-ibig,
ipusta na mo na lahat ng ari-arian mo
dahil siguradong ikaw ang punchline.
Nakakatawa no?
Nakakaiyak.
Nakakaiyak.

Panauhing Manunulat

Juanito Angoluan Jr.
Nakatapos ng BSCS.

Nagtatrabaho bilang TSR sa isang outsourcing company sa Pinas.
Libangan niya ay manood ng movies esp Korean movies.

Sinulat nya and ‘LOVE SUCKS’ nung 2002.

Natatawa daw siya sa sarili niya habang sinusulat niya ‘to.

 

Dysmenorrhea at Diarrhea, what do they have in common?

Dysmenorrhea at Diarrhea, what do they have in common?

Last week, nag-absent ako sa trabaho. Mga isang oras bago ako pumasok sinumpong ako ng dysmenorrhea. Bihira ako makaranas ng dysmenorrhea kaya naman when it happens ramdam na ramdam ko ito. As a result, I had to take the day off.

Madaming beses na nating narinig ang maraming babae na nag-absent sa trabaho o sa school dahil sa dysmenorrhea. Ang iba totoo at syempre and iba ay hindi. I have been in the teaching/training profession for a long time at narinig ko na yata lahat ng klase ng excuses ng mga uma-absent sa klase – mula sa pagkamatay ng kamag-anak, naubusan ng budget, inaway ng asawa at marami pang iba. Pero napansin ko lang ang laging ‘easy way out’ (meaning "kaylangan ko nang sabihin kaagad" o "dahil wala na akong maisip" excuse) ay dalawang dahilan – dysmenorrhea at diarrhea.

Napaisip tuloy ako kung bakit ang dalawang ito ang kadalasang excuse ng mga uma-absent and I came up with the following:

1.    Both are hard to prove. Paano mo patutunayan sa teacher o sa boss mo na ikaw ay meron nito? Magdadala ka ba ng sample ng dumi pagpasok? Magdadala ka ba ng gamit na napkin? (‘Ew’ to both!) 

2.    Madaling kumuha ng medical certificate. Again this goes to number 1, basta ma-explain ng maiigi sa doctor ang nararamdaman, totoo man o hindi, there is no other way to prove it. Magbayad ng medical certificate fee at meron nang magagamit pagpasok. Maliban na lang kung ang doktor ay mas mausisa at hihingi pa ng kung anong sample.

3.    It does not require much acting. Konting simangot at showoff ng pain, OK na. 

4.    Hindi ito nangangailangan nang pagsugod sa hospital dahil halos lahat ay alam ang first aid remedies ng mga ito, therefore safe ang mga acting prowess. Hindi ka mapapasubo sa hospital fees or anumang reseta kapag nagkaipitan na. 

Ayaw kong magmalinis. Inaamin ko na at some point in the past, I might have used one or both as my excuse for not going to work/school BUT I also admit na mahirap maranasan ang mga ito kung totoong nangyayari sa ‘yo.

Hindi siguro talaga lubos na maiintindihan ng mga lalakeng boss/teacher ang dysmenorrhea at ang sakit na dulot nito – ‘yung feeling na parang hinahalukay ang laman ng tyan mo; at ang sakit ay aabot hanggang sa dibdib, mawawala ng saglit at babalik. Mahirap din hanapin ang tamang pwesto para hindi masyado maramdaman ang sakit. Guys, magpasalamat kayo na  wala kayo nito.

Sa kabilang banda, malamang lahat tayo ay nakaranas na ng diarrhea at mga pasakit nito– malamig na pawis, nanghihinang katawan, pamumutla at pagtayo ng balahibo. The worst thing na pwedeng mangyari sa isang may diarrhea ay ang maranasan ito sa opisina, school o sa kahit saang pampublikong lugar. At worst, ay ang hindi mo kayaning pigilan ito at ikaw ay mapa-ano… alam mo na. Mabibiktima ng nakakasulasok na amoy nito ang mga taong ang nais lamang ay makahanap ng comfort sa isang public comfort room. Hindi mo gugustuhing maabutan ka nito sa mga nasabing lugar.

Tama! Marami ngang taong ginagamit ang dalawang nabanggit na sakit para makalusot sa trabaho o school pero tandaan din natin na may mga pagkakataong baka ang mga dahilan na ito ay totoo naman.

At para naman sa mga guilty, pihadong napangiti ko kayo. 

Mga Opinyon ko about Facebooking

Logo hiniram kay Mark Zuckerberg.

Mabait po talaga akong tao. Masasabi ko ding friendly ako (according to my friends). Pero may mga bagay yata talaga na dapat sabihin para mabawasan ang mga occasional na pagkainis sa mga munting bagay-bagay gaya ng mga simpleng pangyayari sa FACEBOOK – ang favorite tambayan ng mga Pinoy.

Gano na ba ko katagal sa Facebook? Hmmmm… matagal na din. Simula ng makipaghiwalay ako sa napakaseloso kong Ex na pinagbawalan akong mag-social network. Buti na lang yung sumunod na Ex sa kanya ay hindi kagaya niya. Ok lang mag-Facebook. Pero hindi ang love life ko ang topic ko kundi ang mga feeling kong DOs and DON’Ts sa paggamit ng Facebook based on my personal experience. Mga opinion ko lang naman ang mga ito. Kung friend kita sa Facebook at nabasa mo ito then most likely hindi kita made-delete sa Friends list ko pag kaylangan ko nang mag-delete.

1.  Huwag i-like ang status if it says something negative about how the person feels. Halimbawa, ang status ni Juan ay “I’m down with a cold’ or‘ay na-bad trip sa traffic’ Huwag mo naman i-LIKE. If you want to express your concern, mag-comment na lang ng ‘get well soon’ or ‘I’m sorry to hear that’. Empathy lines will do. Sige ka pag nasanay ka, baka mai-LIKE mo din pag status niya ay “My sister died”. Dude, pag ni-LIKE mo ‘to. Naku, there is something wrong somewhere.

2.  Huwag mag-invite ng friend ng wala kang personal message sent kung ang profile name mo ay malayo sa kung anong alam niyang pangalan mo or kung ang hitsura mo ay sobrang layo sa hitsura mo dati. Halimbawa, Dati mong name ay Mariana Batungbakal at ang bago mong profile name ay Hot Ariana; at ang profie picture mo ay si Betty Boop. Baka dedmahin ang friend invite mo unless ang friend mo ay may fascination kay Betty Boop. In that case baka may pag-asa kang ma-accept. Kung hindi mo talaga kayang palitan ang name at picture mo, mag-send na lang ng message para maipakilala ang sarili mo ng maayos bago mo ipagkalat na suplado/suplada na ang friend mo ngayon.

3.  Huwag maging habit ang ‘reply to all’. May dahilan kung bakit minsan ang message ay maraming recepients. Hello? Napaka-time consuming naman kung isa–isang i-send ang message sa  50 katao para lang tanungin ang phone number mo dahil nawala nya ang cellphone nya. Sa kagustuhan mong tulungan ang kaibigan mo na ma-revive nya ang phonebook nya, bigla kang click sa reply to all. Voila! Instant textmates! Or somewhere sa ibang lugar may nagbabanggit ng name mo at sinasabing "sino ba tong Pretty Pink na ‘to!”. Tapos magtataka ka bakit hindi matapos ang pagsamid mo. Alalahanin na hindi lahat ng tao ay interested malaman ang number mo or makinig, este, makibasa sa mga updates ng buhay mo. Reply to all only if your message concerns other people in the recipient’s list.

4.  Huwag i-tag ang ibang tao kung hindi naman nila sinabi sa ‘yo na i-tag mo sila. Ang Facebook ang may privacy settings at hindi tayo pare-pareho ng choices. May mga taong ayaw na ipakalat sa publiko ang mukha nila habang nakangangang nanonood ng TV o nakatuwad habang kinukuha ang tsinelas. Kung sinabi sa ‘yo na i-tag sila, then by all means i-tag mo lahat ng makikitang mukha nia. Pag walang sinabi, huwag mo i-tag. Kung gusto mo ipalam na nai-upload mo na ang mga mukha nya este pictures nya, send na lang ng PM (private message) to her and to your other friends. Ang iba naman ita-tag ang ibang tao sa album ng ibang tao. Mas malala 'tong mga to! Huwag gawin 'yung unless sinabi ng friend mo na i-tag sila sa album ng ibang tao.

5.  Huwag magnakaw ng photos, este, don’t grab photos without the owner’s permission. Nakakagulat kasi minsan na makakita ng pictures sa ibang FB page and you’re wondering why it has exactly the same shot and angle nang kinuha mo. When you click it, you find out sa ‘yo pala yun. Nag-upload ng album na parang bang siya lahat kumuha nun. Haaay! Kapag gustong mag-grab ng photo laging i-acknowledge kung kanino nanggaling ang photo. LALO na kung ang may-ari ng photo ay isang aspiring photographer who wants to make his/her own place in the photography world. Maglagay ng ‘photo grabbed from’ kung wala namang balak maging photographer si friend or ‘photo by’ kung alam mong may pangarap ang kaibigan mo lalo na kung dugo at pawis ang ginastos sa pag-figure out ng settings ng camera. More than anything else, I think this is about proper etiquette.So, maganda man o hindi ang pictures don’t forget na hindi sa ‘yo ‘yun, maliban na lang kung ikaw ang kumuha at pinahiram sa ‘yo ang camera.

6.  Kapag naglagay ng quotes, sana ay ilagay lagi ang source maliban na lang kung hindi mo maalala. Huwag lang sanang sa lahat ng quotes mo ay hindi mo alam kanino nanggaling.Baka tsismis lang ang quotes mo magmukha ka pang tsismosa.

7.  May mga status or posts ang mga kaibigan natin na we find interesting enough to make it our own status or post it on our wall. Huwag masyadong excited to the point na makalimutang kinopya mo lang ang post nila. Write ‘reposting Muscled Mario’s status’ or simply ‘repost’.

8.  Karamihan sa mga friends mo sa Facebook ay mga katrabaho or kaklase. Natural lang na may mga friends ka dati mong katrabaho at ngayon ay sa ibang company na nagwo-work. Ang hindi ko lang talaga malunok ay ang makitang nagsusulat sa wall ng ibang tao ang friend na ‘to na umalis sa company nyo para mag-invite ng mga kaibigan mong iba na mag-apply at magpa-interview sa bago niyang kumpanya. Grrrr…. Hindi ba dapat ang mga bagay na ito ay pribadong pinag-uuusapan? Ate, sa Facebook wall mo ay may link ng messages, try mo click ‘yun at send a message to your friend. O kaya click mo name ng friend mo at click mo ang Send Message. Huwag nang I-broadcast ang job offer sa wall ng ibang tao na nakikita ng ibang friends mo at friends ng friend mo. Hindi po lahat ng tao ay interesado sa job hunting mo.

9.  They say we have a freedom to express ourselves. Our Facebook status has, at some point, become our release of emotions. Pero sana naman huwag minu-minuto ang angst kuya! Kasi minsan ang saya ng umaga tapos pag scroll mo Facebook puro sakit at galit ang update mo every 10 minutes. Our freedom to express ourselves is not absolute. It should not interfere with other people’s freedom to choose to live a happy life.Ang mga minsanang angst ay normal lang.

10. Huwag i-tag ang mga friends mo sa mga binebenta mo. I-send na lang as a private message at least personalized pa. Ayoko kasi na pagtingin ng other friends ko sa photo page ko e puro cart ng fishball ang makikita nya at hindi ang mukha ko.

11. Huwag nang pagtygaang alamin kung sino ang nag-view ng profile mo kasi may titingin talaga dyan. Isa lang ang dahilan why someone would check the viewers, 'yung mga gusto malaman kung tinitingnan pa sila ng mga Ex nila. Ayun eh!

12. Huwag basta maniwala sa mga links at sabi-sabi.

13. Huwag bahain ng links ang wall ng friends. Baka umapaw ang friend sa galit kung ano pa mangyari sa 'yo at ikaw ang maging headline ng wall mo. 

 14. You can't help it. Hindi mo mapigilan ang sarili mo. Gusto mo talagang malaman who is viewing your profile, so you took the quiz at lumabas ako na TOP Profile Viewer mo. Pwes, I'm telling you, that's a hoax! I don't check other people's profile when I don't have to. When do I do? When you upload photos na kasama ako or when we talked about it - I,checking your profile or you ,checking mine.

15. Huwag magpalit ng pangalan every 2 days.Ano ba talagang pangalan mo? Bloody Mary? Mariana Benitez? Benitez Mary? Bloody Benitez? Bigyan ng time ang mga friends to get used to your new name or huwag na lang magulat kung natanggal kita sa list of friends ko. I probably thought you were someone I mistakenly added.

         

Ang mga nabasa ninyo ay hindi rules ng Facebook. Mga observations ko lang ‘yan na hindi ko na talaga kayang tiisin na itago pa. Mabait naman ako at friendly (sabi ng friends ko).

Hindi po ako galit. At habang may Facebook ako, malamang madadagdagan ang listahan ko.

Anecdote sa Jeep

Hmm..hindi naman ito ang unang beses na nagsulat ako sa Tagalog. Madaming beses na din noong nasa college ako at nung naging teacher ako. Sumusulat ako ng mga maiikling tula na gumagamit ng ‘conversational’ tagalog at ginagamit ko ang mga iyon sa mga discussions ko sa class. Ita-try kong mag-tagalog sa blog entry na ito, pero obviously, Taglish ang kalalabasan.

So, what motivated me to write this in Tagalog? Bakit ako biglang napasulat sa Tagalog? Kasi gusto ko lang i-share itong isang anecdote na feeling ko is better expressed in Tagalog (or Taglish). Sa tuwing meron akong training class lagi ko itong nababanggit,at, so far, mukha namang natatawa ang mga trainees ko pag naririnig ‘to.

Phtoto grabbed from Sunygraphics

Ito ay nangyari mga three years ago. Pauwi ako galling sa night shift, pagod na pagod at antok na antok. Madaling mahalata sa isang jeep kung sino ang mga taga-call center. Sila ‘yung mga antok na antok (patapos pa lang kasi ang araw sa amin), naka jacket kahit mataas na araw (aircon kasi sa office), naka-shades (nasisilaw sa init ng araw), minsan naka-ID pa at hindi na ganun ka-fresh (samantalang ang mga katabi ay bagong ligo papasok pa lang sa trabaho).

Sumakay ako ng jeep na SOGO-GABBYS pauwi. Habang naghihintay mapuno ang jeep may sumakay na isang babaeng nakamini-skirt, naka-shades, naka-jacket at may i-pod. Well, mukhang  taga-call center. Nagbayad siya sa kolektor ng bente. At nang matapos ang kolektor na maningil nagtanong, “Sino pa may sukli dyan oh!” Sumagot ang babaeng (taga-call center) ng, “Ako po mama, ‘yung sukli ko sa tweni (she meant ‘twenty’ pronounced the American way). Siguro it’s safe to assume na ayon sa tipikal na description ko ng call center agent sa naunang paragraph, halos kalahati ng mga pasahero ay mga taga-call center (well, 5 of them ay naka-ID pa). Napatingin ang lahat sa kanya ng marinig ang ‘tweni’ (take note, enunciated ang letter ‘T’). Bumaba ang kolektor na parang walang narinig at bumalik pagkatapos ng mga 15 segundo, inabot ang sukli at nakangiting sinabi, “Etow na pow ang sukli nyow sa tweni”. Kung ako ang Comms Skills trainer ni kuya ay baka mabigyan ko siya ng mataas na point sa English skills test sa tamang pag-enunciate ng consonant sound /t/ sa 'tweni' niya. Check!

Ok, ang hirap pigilan ng tawa kaya pinilit kong tumingin sa labas ng jeep. ‘Yung mga boys sa tapat ng babae ay hindi ata nakapagpigil at biglang nagbungisngisan. Bilang patunay na hindi siya apektado, sinuot ang shades pero hindi maitago ang pagkainis ng magba-bye pa sa kanya ang kolektor.

Well, she actually pronounced it right and I guess we can forgive her for saying it that way sa isang pang-publiko at pang-masang lugar. Pero ang hinding-hindi ko talaga matanggap ay pag nakakarinig ako ng mga taga-call center na pag tinanong mo kung san nakatira ang sasabihin sa ‘yo ay ‘Meketi’, ‘Mendeluyong’, “Entipolow’. Grrrrr…. Kelan pa naging ‘Entipolo’ ang ‘Antipolo’. Ha? … Haaay… I won’t be surprised kung dumating ang araw na ang Cogeo ay ‘Cojeyow’ na.

Sa mga tinamaan, sorry po pero ang pangalan ng lugar ay dapat binabasa sa paraan ng pagkakabigkas ng mga nakatira doon. Gaya ng Iowa, New York at ano pa mang mga lugar sa Amerika. Ang pangalan ng ating mga lugar ay ganun pa din ang pagkakabasa kahit ilang call center pa itayo dito sa bansa natin.

At… hindi po ako galit.. Hehe